Dezaterdag avonduit in Gili was leuk. Heb enorm veel lol gehad met m'n nieuwe homo vriend. Ik zag hem en aangezien ik me toch een beetje verveelde zei ik dat we samen gingen dansen. Toen die zij dat die ook kon dansen als een girl klikte het meteen. Ik vertelde hem dat ze dans moves goed waren wat eigenlijk een beetje gelogen was en dat we hem na zouden doen. Wat heb ik gelachen en hij maar wijs doen met het moet zo "like this" terwijl ik allang door had hoe het moest. "Don't be shy do the same as me" nou als er iemand niet verlegen is dan ben ik het, even stil staan zat er dan ook niet in. Op een gegeven Moment had ik dan ook de halve bar mee gekregen met z'n fantastische moves. De volgende dag ben ik met de Finse meiden op het strand gaan hangen de andere meiden waren eerder met de boot naar Ubud gegaan. Lekker nog wat gegeten en om 3 uur gingen we weer met de boot terug. Deze keer hebben we op het dak gezeten en wat waren der hoge golven op een gegeven moment. Had het geluk dat ik ergens was gaan zitten waar ik droog bleef, want sommige kregen toch golven over zich heen. Eenmaal in de haven bij Padangbai begon de ellende al waar ik bang voor was. We hadden geen vervoer terug naar Ubud maar naar Kuta. Onderweg is ons ticket veranderd daar stonden we dan zonder vervoer. Natuurlijk waren er veel mannen "taxi taxi good price for you" maar had al lang voor een goede prijs de taxi betaald toen in Senmiyak, dus niet van plan om het hier nog een keer te gaan betalen volgens hun goede prijs. Na wat niks op lossende telefoontjes met de organisatie waar we het geboekt hadden. Hebben we een dealtje afgesloten met iemand van daar uit. We zouden met een pendelbusje mee rijden die ons dan ergens af zette waar een normale taxi zou staan die ons weer verder bracht naar Ubud. De mensen in de bus wat minder blij die stonden namelijk al een tijd te wachten en zij moesten hun vlucht halen maar konden nog een keer stoppen voor ons. Door alle wantrouw hadden we ook het nummer van deze kerel en dat was maar goed ook. Want de taxi wilde ons zo er uit zetten ergens in Ubud dat zou overigens een hele klus voor hem geweest zijn want ik bleef mooi zitten. Lopen was echt geen optie aangezien m'n tas zoo zwaar was en nog een taxi betalen ook niet. Het mooie was dat hij eerst geen woord Engels kon praten, daarom elke keer z'n mobiel pakte om het te vertalen om nog een soort van gesprek te voeren. En toen die begreep dat ik niet van plan was de taxi uit te gaan kon die wel gaan schreeuwen. We hebben lekker z'n baas gebeld en kon die lekker nog door rijden naar ons verblijf. Nadat we uit gestapt waren en je dacht dat we alles gehad hadden was er één d'r schoenen vergeten eerst kon ik er nog om lachen maar toen ik daarna besefte dat ik m'n hoed ook vergeten was, was de lol dan ook echt over en was de terug reis een absolute mislukking.