De struggles van het alleen reizen op maandag #DAY 39
Na 5 weken met d'r opgetrokken te hebben was het dan zo ver. Vanochtend lieve Sophie uit gezwaaid nadat we nog ontbeten hadden met ze alle. Toen ben ik met de andere mee gereden naar Seminyak en heeft de taxi driver me af kunnen zetten. Het kwam toen op mij zelf neer om alleen nog het verblijf te vinden één van de meiden had der locatie al gestuurd. Na wat straatjes en huizen ingelopen te zijn zag ik een man zitten op een veranda aan wie ik het maar ben gaan vragen. Want elke keer zag ik die pin dichter bij komen maar niks wat op een hostel leek. En aangezien ik geen naam had schoot het niet erg op. De man wees me een huis aan waar veel mensen verbleven. En hij wees het goede huis aan je moest door een schuurdeur heen en blaffende chioua's om het te vinden. Gelukkig herkende ik de buiten liggende kleding van de meiden en ben ik de room ingelopen daar trof ik iedereen in bed aan. Ziek nog wel ze verblijven bij de jongen die één van de meiden al eerder had ontmoet en waar ik al eerder over verteld had. Ze waren niet alleen ziek ééntje was ook van de scooter afgevallen en zat helemaal onder de schrammen en om het nog leuker te maken was haar telefoon ook nog is gestolen. Één en al ellende dus gelukkig was ik daar om ze een beetje op te peppen ze waren dan ook blij om me weer te zien. Wel bleven ze deze dag daar en ben ik met die jongen op pad gegaan.
Reacties
Reacties
Lieve Steffi, je bent toch wel echt een bikkel hoor. Ondanks wat hulpmiddelen, de app, je vader, de locals weet jij prima je mannetje te staan. Uiteindelijk gaat het om het resultaat en niet de weg er naar toe. En alle keren heb je het weer geflikt/gefixt en daar ben ik best trost op hoor. Logisch dat je jezelf trakteert op donuts als je een hele te gezellige jongen weet af te schudden. Sterker nog, je moeder trakteert zich zelf op twee(!) donuts. Deze week gaat misschien nog wel wat struggles opleveren omdat je al je lieve meiden moet missen, maar ik weet zeker dat je uiteindelijk ook dit wel weer een positieve wending zal geven. Enne geloof me, je verhalen, je details zijn nooit te lang hoor om te lezen. Slaap lekker op je lange vinger luchtbed en tot morgen. XX
Het is voor ons ook zwarte maandag. Sofietje heeft ons verlaten. Galgenmaal het ontbijt samen. Maar hup naar de andere meiden. Dat was wel een zoektocht maar uiteindelijk toch gevonden, zo handig als daar kleding ligt die je herkent.
Maar ze zijn allemaal ziek? Heb daar geen verklaring over gehoord van jou, dus. .. Gelukkig kon je nog met een uit eten. Ja, anders was het honger lijden. En dat jochie was gauw weg, gossie. Wat moet je zonder paps? Oplader snoertje daar is wel over nagedacht. Oh ja je bent wel bijna aangevallen door mega teckels, zo eng. Eigenlijk heb je een bodyguard gehad maar of je daar blij mee bent?
Lieve Steffi, wat eerst een beknopt reisverslag was,lijkt nu op een thriller, die over gaat in een roman, wat een stunten op een dag. Sasima blijft trainen om als je terug bent,haar gebakken rijst voor jou te maken,niet voor een euro,maar voor niets. Mijn reactie is kort,anders lees je hem toch niet. Liefs van S en C.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}